آموزش نصب دوربین مداربسته تحت شبکه

دوربین های مداربسته امنیتی به دو حالت با سیم و بدون سیم نصب میشوند. دوربین هایی که بصورت با سیم نصب میشوند مقاله قبلی توضیح داده شد. دوربین های آی پی یا دوربین های تحت شبکه نیز دارای همان امکاناتی است که دوربین های باسیم دارند و فقط با این تفاوت که باید طریقه نصب وایرلس را بدانیم.

آموزش نصب دوربین های تحت شبکه

برای اینکه بتوانیم دوربین های تحت شبکه را به بهترین حالت نصب کنید لازم است که اطلاعات خود را درباره شبکه افزایش دهید. اگر میخواهید از سیم کشی راحت شوید و یا موقعیت نصب سیم در مکانی که میخواهید دوربین نصب کنید را ندارید میتوانید از دوربینهای وایرلس استفاده کنید.

روش نصب دوربین مداربسته به صورت شبکه

نصب دوربین شبکه تا حدودی پیچیده تر از نصب دوربین های آنالوگ است با این حال یادگیری طریقه نصب آن زمان زیادی نمی خواهد. به صورت کوتاه و مختصر طریقه اتصال یک دوربین شبکه به کامپیوتر و گرفتن تصویر آن بر روی کامپیوتر اموزش داده شده است.

توجه داشته باشید که نکته اساسی در نصب دوربین های شبکه نه صرفا نصب آن بلکه عیب یابی سیستم شبکه است. عیب یابی در شبکه به زمان و تجربه زیادی نیاز دارد. البته در دوره آموزش نصب دوربین مداربسته تحت شبکه کامتک بصورت عملی شما روشهای انتقال تصویر، تنظیم دی وی آر و ip دادن را کار میکنید.

به طور کلی دوربین های شبکه دارای نحوه عملکرد تا حدودی متفاوت نسبت به یکدیگر با توجه به برندشان هستند اما نحوه نصب آنها دارای اشتراکاتی است. سعی شده بیشتر به روش مشترک و کلی نصب دوربین های شبکه پرداخته شود.

روش راه اندازی دوربین های تحت شبکه

1. اتصال تغذیه به دوربین: دوربین های شبکه معمولا دارای یک آداپتور به همراه دوربین هستند. برای تغذیه دوربین بهتر است از همان آداپتور و یا آداپتور مناسب دوربین استفاده کنید.
2. اتصال دوربین به کامپیوتر: برای اتصال دوربین به کامپیوتر باید از یک کابل عادی شبکه استفاده کنید. یک سر کابل باید به خروجی LAN دوربین متصل شده و سر دیگر به LAN کامپیوتر شما متصل شود. توجه داشته باشید که در صورتی که خروجی LAN کامپیوتر نمی تواند دوربین را به صورت POE تغذیه کند پس حتما باید تغذیه دوربین را به صورت مجزا به دوربین وصل کنید.
3. قرائت IP دوربین: بر روی جعبه یا کاتالوگ دوربین می توانید آدرس IP و پسورد اولیه دوربین را پیدا کنید. این آدرس به صورت یک کد چهار سیلابی است (برای مثال 192.168.1.10). هر سیلاب بیش از 255 نخواهد بود.
4. تنظیم رنج IP کامپیوتر: همانطور که گفته شد هر آدرس IP دارای چهار سیلاب است. به سه سیلاب اول ادرس رنج IP گفته می شود. برای مثال در آدرس IP 192.168.1.15 رنج IP برابر 192.168.1 خواهد بود. برای آنکه بتوانید دوربین را به کامپیوتر خود متصل کنید باید سه سیلاب اول ادرس IP خود را با سه سیلاب اول ادرس دوربین یکسان کنید یا در اصطلاح رنج IP کامپیوتر و دوربین را یکی کنید. توجه داشته باشید که رقم اخر ادرس باید حتما متفاوت باشد. بهتر است برای کامپیوتر رقم 1 را به عنوان رقم آخر انتخاب کنید.
5. Ping کردن ادرس IP دوربین: Ping کردن به معنای چک کردن اتصال دو تجهیز به هم است. در صورتی که پینگ دوربین را نداشتید بهتر است رنج IP و اتصال سخت افزاری دوربین را مجدد چک کنید.
6. نصب نرم افزار دوربین: هر دوربین شبکه با توجه به برند خود دارای نرم افزار خاص خود است. این نرم افزارها معمولا تشابهات زیادی با هم دارند. برای پیدا کردن نرم افزار CMS دوربین به CD موجود در جعبه دوربین مراجعه کنید.
7. اضافه کردن دوربین به نرم افزار: پس از اتمام نصب نرم افزار به قسمت Search device یاadd device در نرم افزار مراجعه کنید. در این قسمت پس از سرچ کردن تجهیزات متصل به کامپیوتر شما خواهید توانست دوربین خود را که با IP مشخص شده روی جعبه قابل شناسایی است پیدا کنید و آن را به نرم افزار اضافه کنید. پس از اضافه کردن دوربین به نرم افزار شما قادر خواهید بود تصاویر دوربین را در نرم افزار مشاهده کنید یا تنظیمات خود را روی دوربین انجام دهید.
   در صورتی که در بخشی از نرم افزار نیاز به پسورد بود باید از پسورد موجود روی جعبه دوربین استفاده کنید.

دوربین شبکه POE چیست؟

واژه POE مخفف اصطلاح Power on Ethernet (تغذیه از شبکه) است. دوربین های POE دوربین هایی هستند که می توانند از طریق کابل شبکه تغذیه شوند. در صورت تغذیه دوربین از شبکه دیگر نیازی به آداپتور و کابل برق برای دوربین نخواهد بود.
استفاده از دوربین های POE دارای مزایا و معایب خاص خود است که در پایین به برخی از آنها اشاره می شود:   
مزیت دوربین شبکه
بزرگترین مزیت دوربین های POE حذف  کابل کشی برق و آداپتور دوربین است. با حذف این موارد از طرفی هزینه های نصب دوربین کاهش خواهد یافت و از طرفی کار نصب با سادگی بسیار بیشتری همراه خواهد بود. عدم نیاز به استفاده از کابل برق می تواند شدت زمان نصب و پیچیدگی های نصب دوربین ها را کاهش دهد.
از طرف دیگر شما با استفاده از سوئیچ های POE برای تغذیه دوربین به طور ناخودآگاه یک سیستم تغذیه یکپارچه ایجاد کرده اید. در صورتی که بخواهید دوربین ها را با UPS تغذیه کنید تنها کافیست تغذیه سوئیچ ها را UPS خود متصل کنید.
معایب دوربینهای شبکه
بزرگترین عیب استفاده از این دوربین ها اجبار به استفاده از سوئیچ های POE است. باید بدانید برای تغذیه دوربین حتما باید تمامی سوئیچ های متصل به دوربین ها نیز POE باشند. توجه داشته باشید که سوئیچ های POE بسیار پر هزینه تر از سوئیچ های عادی شبکه هستند و این موضوع تا حد زیادی کاهش هزینه ها مربوط به حذف کابل برق را تحت الشعاع قرار می دهد.
از طرف دیگر در صورت قطع دوربین از سوئیچ دوربین ها بطور کامل خاموش خواهد شد و حتی اگر به حافظه SD نیز مجهز باشد دیگر توانایی ضبط تصاویر را نخواهد داشت.
تغذیه دوربین از طریق شبکه معمولا زمانی توجیه فنی و مالی پیدا می کند که فواصل دوربین ها تا هر سوئیچ به نسبت بالا باشد. در غیر این صورت به دلیل استفاده از سوئیچ های گران قیمت توجیح اقتصادی استفاده از انها از بین خواهد رفت.

در زمان انتخاب NVR باید به چه نکاتی توجه کرد؟

1. تطابق پروتکل دستگاه و دوربین ها: اولین نکته در زمان انتخاب دستگاه NVR تطابق دستگاه با پروتکل دوربین هاست. توجه داشته باشید که در سیستم های شبکه مانند دستگاه های آنالوگ نمی توان هر دوربینی را بدون توجه به مدل و تولید کننده به سیستم اضافه کرد.
   در صورتی که می خواهید از مدل های متفاوتی از دوربین در یک محل استفاده کنید باید تمامی دوربین های دارای پروتکل Onvif باشند. این پروتکل یک پروتکل مشترک بین تولید کننده های مختلف است که امکان نصب دوربین های مختلف را در یک سیستم به شما می دهد.
2. تعداد کانال های دستگاه: تعداد کانال های دستگاه NVR باید هنواره برابر یا بیشتر از دوربین های نصب شده در محل باشند.
3. بالاترین کیفیت ضبط دستگاه: در کاتالوگ دستگاه معمولا بالاترین کیفیت قابل ضبط در دستگاه نوشته می شود. توجه داشته باشید که این کیفیت باید حتما بیش از کیفیت تصویر دوربین های شما باشد. در غیر این صورت دستگاه قادر به ضبط تصویر دوربین ها با کیفیت واقعی دوربین نخواهد بود.
4. پهنای باند ورودی دوربین: دستگاه NVR دارای پهنای باندی محدود در ورودی است. این به این معناست که اطلاعات ورودی دستگاه باید در محدوده ای خاص محدود شوند. در صورتی که از تعداد زیادی دوربین های با کیفیت در محل استفاده می کنید حتما توجه داشته باشید که اطلاعات ارسالی به دستگاه از پهنای باند ماکزیمم آن بیشتر نباشد. این پهانای باند را با واحد Mbps در مشخصات دستگاه نشان می دهند.
5. کیفیت تصویر خروجی دستگاه: دستگاه  NVR دارای دو خروجی دیجیتال برای نمایش تصاویر است. این خروجی ها امکان مشاهده تصاویر تا کیفیت مشخصی را به شما می دهد. برای مثال ممکن است شما از یک دوربین 5مگا پیکسل در محل استفاده کرده باشید و حتا دستگاه قابلیت ضبط با این کیفیت را داشته باشد اما شما در مانیتور یا تلویزیون خود تصاویر را با کیفیت 2 یا 3 مگا پیکسل ببینید.
6. تعداد هارد ها و ظرفیت قابل پشتیبانی: تعداد و ظرفیت هارد های قابل اتصال به دستگاهNVR محدود است. توجه داشته باشید که در صورتی که نیاز به ضبط تصاویر برای مدت طولانی دارید باید حتما این موضوع را از قبل پیش بینی کنید.

دوربین شبکه Onvif چیست؟

هر دوربین مداربسته شبکه برای ارسال و دریافت اطلاعات از پروتکل ارتباطی مختص خود استفاده می کند. 
این پروتکل برای دوربین شبکه مانند زبان برای انسان است. از این رو دوربین های با پروتکل متفاوت امکان برقراری ارتباط تحت یک نرم افزار را در شبکه نخواهد داشت و این موضوع باعث محدودیت های زیادی در دوربین های شبکه خواهد شد.
ONVIF در واقع یک انجمن جهانی برای ایجاد یک استاندارد عمومی در ساخت و ارتباط دوربین های مداربسته شبکه است. واژه Onvif مخفف Open Network Video Interface Forum (انجمن ارتباط باز ویدئویی شبکه) است. این انجمن با هدف ایجاد یک استاندارد جهان مشمول برای ارتباط دوربین های شبکه بدون توجه به تولید کنندگان ان ساخته شده است.
باید بدانید که در صورت نصب یک دوربین شبکه بدون امکانات ONVIF امکان اضافه کردن یک دوربین با مارکی متفاوت در همان شبکه وجود نخواهد داشت. از این رو عملکرد و هدف این انجمن از اهمیت بالایی برخوردار است.

انجمن ONVIF به طور کلی سه هدف را دنبال می کند:

• استاندارد سازی ارتباط بین تجهیزات حفاظتی شبکه
• امکان استفاده از دوربین ها در شبکه بدون توجه به مارک یا برند
• امکان دسترسی تمامی شرکت ها و تولید کنندگان به تکنولوژی ارتباطی ONVIF

باید توجه داشته باشید که دوربین های با قابلیت ONVIF با وجود هزینه ی تا حدی بالاتر امکان بسیار مهمی را در اختیار شما قرار می دهند و آن امکان تعمیر، نگهداری و گسترش سیستم مداربسته شبکه بدون وجود دغدغه در مورد امکان همخوانی پروتکل دوربین ها است.

انواع دوربین شبکه

مانند دوربین آنالوگ تجهیزات مداربسته شبکه نیز دارای رنج وسیعی از محصولات متفاوت هستند. این محصولات با توجه به کاربردهای متفاوت دوربین های مداربسته طراحی شده اند و تا حد زیادی مشابه محصولات ارائه شده در سیستم انالوگ می باشند.

استفاده از دوربین ها شبکه در کجا مناسب تر است؟

دانستن جواب این سوال می تواند کمک شایانی به شما برای پیدا کردن یک سیستم مناسب و راهنمایی مشتریان بکند. باید بدانید که گرچه سیستم شبکه دارای قابلیت های بسیار بالایی نسبت به سیستم انالوگ است اما این استفاده از آن را همیشه منطقی نخواهد کرد. در ادامه به شرایطی اشاره خواهیم کرد که استفاده از دوربین شبکه دارای توجیح بیشتری نسبت به دوربین انالوگ است:

1. مشتری محدودیت هزینه نداشته باشد: در صورتی که مشتری محدودیت مالی نداشت سعی کنید از دروبین های شبکه استفاده کنید. این دوربین ها می توانند به شما در ارائه کیفیت مناسبتر و خدمات بهتر کمک کنند.
2. مسافت های طولانی برای کابل کشی وجود دارد: در صورتی که فضای بزرگی با کابل کشی ها طولانی تر وجود دارد استفاده از سیستم شبکه می تواند هزینه های کابل کشی شما را به شدت کاهش دهد. استفاده از انتن های نانو اسیشن نیز در سیستم شبکه می تواند در مسافت های طولانی استفاده از کابل را حذف کند و صرفه جویی زیادی برای شما به وجود اورد.
3. نیاز به تغییرات پایه ای در آینده وجود دارد: در سیستم انالوگ ایجاد تغییراتی مثل جا به جا کردن اتاق کنترل دوربین ها دارای زحمت و هزینه بسیار بالایی است. در برخی موارد انجام چنین کاری کاملا غیر ممکن می شود. در مقابل در سیستم شبکه در صورتیکه بستر شبکه به طور مناسبی محاسبه شود امکان انجام هر گونه تغییرات برای شما وجود دارد. شما می توانید محل ضبط دوربین را به سادگی جابه جا کنید یا دوربین ها را از محلی به محل دیگر منتقل کنید.
4. نیاز به کیفیت تصویر بالایی وجود دارد: همانطور که قبلا هم گفته شد سیستم انالوگ دارای کیفیت تصویر محدود هستند. در صورت نیاز به دسترسی به کیفیت بالاتر بهترین راه حل استفاده از دوربین های شبکه است. این دوربین ها می توانند کیفیت های به مراتب بالاتر را برای شما ایجاد کنند. البته فراموش نکنید که استفاده از دوربین های شبکه چند مگا پیکسلی ممکن است هزینه های بالایی را نیز داشته باشد.
5. نویز زیادی در محل وجود دارد: گرچه با استفاده از کابل های باکیفیت و نصب مناسب سیستم انالوگ می تواند تاثیر نویز بر روی سیستم را کاهش داد اما نباید اسیب پذیری سیستم انالوگ نسبت به نویز را فراموش کنید. در صورتی که ریسک نویز بالایی در محل وجود داشت بهترین راه حل استفاده از دوربین های شبکه در محل است.
6. استفاده از نرم افزارهای پردازش تصویر مورد نیاز است: بیشتر نرم افزارهای پردازش تصویر رایج طوری ساخته شده اند که با بستر دوربین های شبکه بهترین خروجی را داشته باشند. حتا گاهی این نرم افزارها بر روی سیستم عامل دوربین های شبکه نصب می شوند و به صورت همزمان با دوربین به فروش می رسند.
7. بستر شبکه قوی در محل وجود دارد: در صورتیکه که در محل بستر شبکه قوی وجود دارد استفاده از دوربین شبکه می تواند هزینه های کابل کشی رابه طور جدی کاهش دهد و زمان نصب سیستم را نیز کم کند. در زمان نصب دوربین ها در یک شبکه همیشه به ترافیک شبکه نیز توجه داشته باشید چرا که حجم اطلاعات تصاویر دوربین مخصوصا اگر کیفیت ان بالا باشد می تواند ترافیک زیادی در شبکه ایجاد کند.

در کلاس آموزش نصب دوربین IP چندین مدل دوربین آی پی برای نصب عملی و واقعی مهیا شده است. در اصل در کلاسهای آموزشی کامتک که هر هفته برگزار میشود شما بصورت خصوصی و عملی میتوانید انواع نصب دوربین مداربسته را خودتان انجام داده تا به مهارت کافی برسید.

خاصیت دیده شدن در شب IR

دوربین ها می توانند توسط نورهای مادون قرمز در تاریکی نیز تصویر برداری کنند. چشم انسان برای دیدن اجسام احتیاج به طیف نوری که شامل تمام رنگ ها باشد را دارد و در تاریکی به دلیل نبودن نور عملا چیزی دیده نمی شود.

چشم انسان قابلیت دیدن طیف های مادون قرمز و یا فرابنفش را ندارد، اما دوربین ها این امکان را دارند که طیف مادون قرمز را نیز رصد کنند. پس کافی است که با روشن کردن دیودهای نورانی که به (LED (Lighting Electronic Diod معروفند، محیط تاریک را با نور مادون قرمز روشن کنیم و دوربین بازتاب این نور را برای ما رصد و فیلم برداری کند.

قابل ذکر است که چون نور قرمز برای چشم انسان آزار دهنده است، آن را با مدارهای تبدیل به رنگ سیاه و سفید تغییر می دهند. به همین دلیل تصاویر فیلم برداری شده در تاریکی به رنگ سیاه و سفید هستند که برای چشم ما آزار دهنده نباشد.
برای روشن کردن محیط های کم نور برای شبانه روزی کردن فعالیت سیستم از نور افکن های مادون قرمز استفاده می شود. این نورافکن ها در شکل ها و ابعاد گوناگون ساخته می شوند. برخی از آنها طول موج پایینی در حدود 850 نانومتر تولید می کنند که پرتوهای نوری به رنگ قرمز هستند و در تاریکی مطلق قابل مشاهده اند.

نورافکن های دیگری نیز وجود دارند که طول موج های بالاتری در حدود 950 نانومتر تولید می کنند. برد کوتاه عیب اصلی این نورافکن ها است. زاویه پرتو افکنی نورافکن های مادون قرمز بین 30،20 یا 60 درجه است و با افزایش زاویه پرتوافکنی برد نورافکن کاهش خواهد یافت.

با توجه به استفاده LED در آنها عمر مفیدی بین 5 تا 10 سال دارند و قیمت مناسب مورد استفاده آنها را مقرون به صرفه می کند.

تمامی مدل های دوربین می توانند به خاصیت دید در شب بودن مجهز شوند. کافی است تعدادی LED در آنها تعبیه شود و توسط یک فتوسل کار کنترل نور محیط انجام گیرد. در زمانی تاریک شدن محیط فتوسل فرمان روشن شدن به LED ها را صادر کرده و محیط توسط نور مادون قرمز برای رصد دوربین روشن می گردد. هرچه تعداد LED ها بیشتر باشد در نتیجه محیط بیشتری برای دیدن روشن خواهد شد.

البته باید بدانید دوربین های مادون قرمز حرارتی همانطور که در صفحات قبل توضیح داده شد، انرژی ساطع شده از اجسام را می بینید و احتیاجی به نور مادون قرمز ندارند. (سنسور حسگر مادون قرمز حرارتی) اما حسگرهای معمولی می توانند بازتاب نور مادون قرمز را از اجسام مشاهده کنند.

خاصیت (WDR (Wide Dynamic Range

گاهی اوقات زاویه تابش نور روبروی دوربین قرار می گیرد و باعث شفافیت زیاد در تصویر می شود. برای رفع این مشکل از تکنولوژی WDR استفاده می شود.

دراین تکنولوژی می توان بخش هایی از تصویر را کم نور و قسمت هایی را پر نور کرد و این به وضوح تصویر کمک می کند.

در واقع این خاصیت یک لایه به تصویر به صورت خودکار اضافه می کند که از شفافیت زیادی تصویر جلوگیری می کند. این کار بسیار شبیه به عملی است که در نرم افزار فتوشاپ انجام می گیرد، به گونه ای که شما قسمتی از تصویر را Select می کنید و نور آن قسمت را کم یا زیادتر از بقیه تصویر تنظیم می کنید.

دوربین های WDR به دو CCD مجهز شده اند که به نسبت شرایط نوری محیطی، یکی با سرعت شاتر بالا و دیگری با سرعت شاتر پایین تصویر برداری می کنند. بدین ترتیب دوربین با هر CCD یکبار تصویر را اسکن می کند و در نهایت پردازشگر با ترکیب این دو تصویر یک تصویر مناسب که بالانس نوری مناسب و درستی از قسمت های پر نور و تاریک تصویر دارد را تولید می کند. در WDR واقعی برای مثال یک بار با سرعت 1/60 ثانیه و بار دیگر با سرعت 1/120 ثانیه تصویر گرفته می شود و با تلفیق این دو تصویر جزئیات بیشتری دیده خواهد شد.

L - WDR - این نوع از WDR برای کاهش هزینه از یک CCD استفاده می کند و نحوه کار آن به این شکل است که به طور مثال اگر دوربین قابلیت تصویر برداری 30 فریم در ثانیه را دارد، در فریم های فرد با کاهش سرعت Exposure و افزایش Gamma وضوح نواحی تیره را افزایش می دهد و در فریم های زوج با افزایش Exposure و کاهش Gamma وضوح نواحی روشن تصویر را بهبود می بخشد. سپس با ترکیب این دو فریم پشت سر هم تصویر بالانس شده تولید می کند. در این روش نرخ فریم نصف شده و دوربین می تواند با 15 فریم در ثانیه فیلم برداری کند. به همین دلیل نام Low-Frame-WDR  برای آن انتخاب شده است.

SWDR- راه حل پیشرفته تر ولی کمی گرانتر استفاده از یک Dual Scan CCD است. این نوع CCD همزمان دو تصویر تهیه می کنند و با احتساب زمان تلفیق حدود 1/4 نرخ فریم کمتر از Single Scan CCD ها صرف تهیه تصویر خواهد شد و همین باعث می شود که نرخ فریم کلی فقط 3/4 حالت عادی باشد (اندکی بیشتر از LWDR). برای مثال دوربینی که در حالت عادی 30 فریم در ثانیه تصویر برداری می کند در حالت SWDR با نرخ 22.5 فریم در ثانیه تصویر برداری خواهد کرد.

D-WDR درواقع دستکاری دیجیتالی تصویر دوربین است. در این روش تاثیر به مراتب کمتری از روش های ذکر شده در بالا دارد ولی با این حال کیفیت تصویر را تا حدی بهبود خواهد بخشید. البته جزئیات بیشتر در نواحی بسیار تیره یا روشن مشخص نخواهد شد.

با این حال تولید کنندگان آن نمی توانند به طور کامل از آن چشم پوشی کنند زیرا برتری هایی نسبت به WDR واقعی دارد. از جمله اینکه نرخ فریم تصویر را کاهش نمی دهد و امکان استفاده همزمان با خاصیت DIS را دارد.
هر چهار نوع WDR که ذکر شد برای بهبود کیفیت تصویر قابل استفاده اند.

خاصیت (BLC (Backlight Compensation

در این حالت با در نظر گرفتن شرایط نوری محیط، سرعت Exposure را بدون توجه به میزان نور موجود در پس زمینه تغییر می دهند تا تصویر به دست آمده از سوژه کاملا مشخص باشد. با این حال ممکن است پس زمینه بسیار روشن یا تاریک شود.

(HLC (High Light Compensation

در این حالت قسمت هایی از تصویر که درخشندگی بالایی دارند و باعث عدم شفافیت در قسمت های دیگر می شوند را خنثی کرده و یا با کاهش هوشمند روشنایی، دیگر جزئیات تصویر را بهتر نمایش می دهد.

(AGC (Auto Gain Control

در زمانی که نور ورودی به دوربین از حد مورد نیاز برای ایجاد تصویر کمتر باشد، AGC وارد عمل شده و تصویر را تا جایی که استانداردهای لازم برای ایجاد تصویر فراهم شود تقویت می کند. البته این عمل باعث به وجود آمدن نویز در تصویر خواهد شد که می توان با انتخاب نوع تقویت کنندگی میزان نویز را کم کرد.

(DST (Daylight Saving Time

عملکردی که جهت ذخیره زمان حضور نور در طول روز مورد استفاده قرار می گیرد. (آفتاب یا نور چه مدت از ساعات شبانه روز 24 ساعته را حضور داشته باشد).

(DNR (Digital Noise Reduction

عملکردی که در زمان کمبود نور توسط پردازشگر به صورت دیجیتال باعث حذف نویز در تصویر شده و امکان دید شفاف و کامل را فراهم می نماید.
در حالت پیشرفته به صورت 3DDNR نیز مورد استفاده قرار می گیرد.

IR Camera-Day/Night

دوربین هایی که دارای این مولفه هستند می توانند با استفاده از نور بسیار کم نیز به صورت رنگی فیلم برداری را انجام دهند ولی باید توجه داشت که در تاریکی و نبود منبع نور باید از حالت IR استفاده شود. تکنولوژی Day/Night می تواند مکمل بسیار خوبی برای حالت IR باشد تا هیچ تصویری حتی با نور کم غیر قابل دید نباشد.

خاصیت Smart IR

دوربین هایی که دارای این خاصیت باشند در صورت ورود سوژه به محدوده IR دوربین، به طور اتوماتیک نور تابیده شده به آن را تنظیم می کنند تا بهترین تصویر حاصل شود.

(Sony effio (Enhanced Features and Fine Image Processor

نام پردازشگری که شرکت سونی ساخته و در تصاویر دریافتی باعث وضوح رنگ و روشنایی بیشتر می شود.

Sony SUPER HAD Image processor

نام یکی دیگر از پردازشگرهایی که شرکت سونی ساخته و در آن وضوح تصویر و کیفیت آن بسیار بهتر از حالت معمولی شده است.

تلاش جهت رسیدن به پیکسل های بیشتر و هر چه کوچکتر کردن اندازه CCD باعث کوچک شدن دهانه ی سنسور و در نتیجه تاثیر منفی بر حساسیت نوری می‌گردد.

لذا برای برطرف شدن این نقیصه لنزهایی به منظور فوکوس هر چه بیشتر نور در بالای دهانه سنسور تعبیه گشته که باعث افزایش حساسیت سنسور می‌گردد به همین دلیل این لنزها را On-chip-micro-lens می‌نامند. شرکت سونی اولین کمپانی است که این گونه لنزها را برای CCD تعبیه کرده که به طور موفقیت آمیزی باعث افزایش حساسیت CCD شده است.

در CCD های SUPER HAD اندازه و شکل این لنزها به گونه‌ای است که نور غیر مفید بین لنزها به حداقل برسد. بدین وسیله با استفاده از این تکنولوژی حساسیت نوری CCD ماکسیمم مقدار خود رسیده در حالیکه تعداد پیکسل‌های تصویر کاهش نمی‌یابد.

میکروفون در دوربین های آنالوگ

در دوربین های آنالوگ به دلیل حجیم بودن سنسور حسگر و همچنین مدارهای تقویت تصویر در اکثر اوقات امکان نصب میکروفون وجود ندارد. اما در بعضی از مدل های CMOS به دلیل کوچک بودن سنسور حسگر یک میکروفون کوچک نیز در دوربین قابل نصب است. معمولا این کار در دوربین های ارزان قیمت و فانتزی انجام می شود. برای ضبط صدا در دوربین های صنعتی و حرفه ای حتما باید از یک مدار میکروفون جداگانه همراه با کابل کشی جدلگانه استفاده کرد.

استفاده از سیستم صوتی در سیستم دوربین های IP

اضافه شدن سیستم صوتی به سیستم کنترل تصویری نتایج ارزشمندی دارد و کارایی سیستم را تا حد زیادی افزایش می دهد. پوشش 360 درجه ی سیستم صوتی باعث گسترش پوشش حفاظتی به پشت دوربین می شود.
در ضمن پیام های هشدار دهنده صوتی با استفاده از دوربین PTZ قابل پیگیری است. در سیستم های آنالوگ برای ارسال صدا و ویدئو باید بین دوربین و مرکز کنترل دو کابل کشی مجزا انجام شود.
در صورتی که فاصله میان مرکز کنترل و دوربین زیاد باشد باید از تجهیزات صوتی متعادل شده استفاده کرد که این باعث افزایش هزینه های نصب خواهد شد.
ولی در دوربین های شبکه که اکثرا مجهز به پردازشگر صوتی هستند هم زمان صدا و تصویر از طریق کابل شبکه به مرکز کنترل ارسال می شوند. با این کار نیاز به کابل کشی اضافه از بین می رود.
برای ضبط صدا همراه با تصویر میکروفون های متنوعی تولید و به بازار عرضه شده است. انواع کوچک برای مکان های کوچک مناسب است و مدل های بزرگتر نیز استفاده کرد. شما در کلاس آموزش نصب دوربین مداربسته انواع این میکرفن ها را لمس کرده و طریقه اتصال آن به دی وی آر را انجام میدهید.

البته باید بدانید که واحد کنترل و ضبط تصاویر باید امکان ضبط صدا را داشته باشد و در غیر این صورت کنترل صدا معنی ندارد. در سیستم های ویدئوی حفاظتی سه نوع سیستم صوتی استفاده می شود.

1. سیستم یک طرفه (Simplex): صدا فقط از طرف دوربین ارسال می شود.
2. سیستم نیمه دوطرفه (Half Duplex): صدا از دو طرف قابل ارسال است اما در هر زمان فقط یک طرف مجاز به ارسال صدا می باشد.
3. سیستم دو طرفه کامل (Full Duplex): امکان برقراری ارتباط صوتی هم زمان از هر دو طرف وجود دارد.

در سیستم های آنالوگ فقط از نوع اول استفاده می شود ولی در سیستم های شبکه می توان از سه حالت نیز استفاده کرد که این عمل با امکانات موجود در دوربین و پشتیبانی مرکز کنترل امکان پذیر خواهد بود.

فشرده سازی صوت در سیستم شبکه

در سیستم های دوربین شبکه امکان فشرده سازی صوت استفاده می شود:

1. AAC-LC: این استاندارد بخشی از استاندارد MPEG سال 1997 میلادی است و شرکت هایی چون Dolby-Sony-Nokia و... از آن استفاده می کنند. بهترین گزینه میان تنظیمات موجود، نرخ نمونه برداری 8KHZ در نرخ ارسال 24Bit یا 32kbps است. در ضمن برای استفاده از این استاندارد باید مجوز بهره برداری تهیه شود.
2. G.711PCM : این فرمت فشرده سازی در سیستم های Voip بسیار پرکاربرد است و توسط سازمان ITU-T تنظیم شده است و نیازی به مجوز بهره بردای ندارد. برای ارسال صوت به این شیوه نرخ نمونه برداری 8KHZ در نرخ ارسال 64kbps توصیه می شود.
3. G.726 ADPCM: این فرمت فشرده سازی بسیار کم مصرف و کم هزینه است و اکثرا از آن در کاربری های خارج ساختمانی استفاده می شود. این استاندارد نیز توسط ITU-T تنظیم شده و احتیاج به مجوز بهره برداری ندارد. برای ارسال صوت در این فرمت، نمونه برداری 8KHZ و ارسال بیت 16-24-32 و 64kbps استفاده می شود. رایج ترین حالت ارسال 32kbps است.
4. G.7222.2 یا -AMR-WEB این استاندارد در شبکه های UMTS و فناوری 3G تلفن همراه استفاده می شود. بازدهی صوتی این استاندارد در ارسال 12.65Kbps و بالاتر بسیار خوب است. این استاندارد نیز توسط سازمان ITU-T تنظیم و احتیاج به نور ندارد. برای ارسال صوت نرخ نمونه برداری 16KHZ و در ارسال 6.60Bit الی  23.85Kbps استفاده می شود.

کاور دوربین (Camera Housing)

دوربین ها را برای حفاظت در برابر عوامل جدی و مکانیکی در داخل یک محفظه فلزی (معمولا از جنس آلیاژ آلومینیوم) قرار می دهند و جلوی این محفظه دارای شیشه شفاف است تا دوربین تصویر را از پشت آن دریافت کند. اصطلاحا به این محفظه ها کاور گفته می شود.
بعضی از کاور ها برای نصب در فضای داخلی (indoor) و بعضی دیگر در فضای بیرونی(outdoor) کاربرد دارند.
در مواردی که نیاز به ایجاد شرایط دمایی مناسب برای کاور دوربین باشد می توان از کاورهای دارای فن و هیتر استفاده کرد.
کاورها معمولا روی پایه نصب می شوند ولی برخی نیز به صورت سقفی قابل استفاده اند. این گونه کاورها معمولا شکل گرد و نیم کره دارند و می توان درون آنها دوربین های مینی را کار گذاشت.

پایه دوربین (Bracket)

دوربین بعد از قرار داده شدن در داخل کاور روی پایه نصب می شود. جنس پایه نیز معمولا فلزی و از جنس آهن یا آلومینیوم است. گاهی از پلاستیک های فشرده و محکم نیز استفاده می شود. بعد از تعیین محل مناسب نصب دوربین مدار بسته به شکل و اندازه آن را به صورت دیواری یا سقفی نصب می کنیم.

دوربین های مینی معمولا دارای یک پایه کوچک متصل به خود هستند و دوربین های Speed Dom ممکن است روی پایه خود دوربین که به شکل گرد می باشد به سقف یا دیوار نصب شوند. گاهی اوقات با یک پایه بلندتر به صورت آویزان نصب می شوند تا کنترل بیشتری روی محیط داشته باشند.

به طور کلی پایه ها دارای دو نوع ثابت و متحرک و قابل حرکت هستند.

پایه های ثابت معمولا دارای مفاصلی برای تنظیم زاویه دوربین در جهات مختلف هستند.

در پایه های قابل حرکت امکان حرکت دوربین در جهات مختلف توسط یک موتور که روی پایه نصب شده وجود دارد.

کنترل این موتور نیز توسط دستگاه کنترل کننده انجام می گیرد. پایه های قابل حرکتی که می توانند در جهت عمودی (بالا-پایین) حرکت کنند tilt نامیده می شوند و پایه های قابل حرکتی که در جهت افقی (چپ-راست) قابلیت حرکت دارند را pan می نامند. لذا پایه هایی که در تمام جهات قابلیت حرکت دارند به pan-tilt معروفند.

البته در سیستم های جدید با ارزان شدن قیمت دوربین های PTZ استفاده از این پایه ها تقریبا منسوخ شده و کمتر مورد استفاده دارد.

برق مورد استفاده در دوربین ها

ولتاژ مورد استفاده در سیستم های نظارت تصویری بسته به نوع آنها از 12 تا 50 ولت متغیر است. در سیستم های صنعتی امروز تقریبا در تمام موارد ولتاژ 12 ولت برای تمام مقاصد دوربین استفاده می شود. البته در دوربین های شبکه از ولتاژهای 5 یا 9 ولتی نیز استفاده می شود که بسته به نوع دوربین می باشد.
ولتاژهای بالاتر از 12 ولت بسیار کم و در دوربین های خاص با مصارف از پیش تعریف شده استفاده می شود.
برای برق مصرفی هر دوربین (جریان مصرفی یا آمپر مصرفی) باید به کاتالوگ سازنده توجه کرد ولی معمولا دوربین ها در حالت فیلم برداری در روز حدود کمتر از 100 میلی آمپر در حالت فیلم برداری در شب بسته به تعداد LED مادون قرمز به کار رفته در آنها 300 میلی آمپر تا 1 آمپر جریان مصرفی دارند.
در انتخاب سیستم تغذیه برق باید دقت لازم را انجام داد زیرا در صورت قطع برق یا نوسان آن مطمئنا سیستم حفاظتی دچار اشکال خواهد شد. برای جلوگیری از این پیشامد، سیستم های برق اضطراری (UPS) بسیار کارآمد خواهد بود.

سیستم UPS مورد نیاز بستگی به تعداد دوربین و یا تجهیزاتی دارد که در سیستم CCTV در حال استفاده است. برای تامین برق در حالت عادی از آداپتورها برای تبدیل برق شهری به برق مورد نیاز دوریبن ها استفاده می شود. 
آداپتورهای قدیمی شامل یک ترانس القایی و یک مدار یکسو ساز بودند. ضعف این آداپتورها در وزن آنها و ثابت نبودن ولتاژ در صورت تغییر ولتاژ ورودی از برق شهر بود. هرچه آمپر بیشتر می شد وزن ترانس القایی نیز به شدت افزایش می یافت و از نظر حجم نیز بسیار بزرگ و جاگیر بودند. در سیستم های جدید آداپتورهای الکترونیکی یا سوئیچینگ جایگزین آداپتورهای قدیمی شده اند. این آداپتورها توسط مدارات الکترونیکی برق را کاهش داده و از نظر پایداری ولتاژ خروجی بسیار خوب عمل می کنند به طوری که اگر ولتاژ افت شدیدی هم داشته باشد باز هم ولتاژ خروجی ثابت می ماند. (بسته به نوع طراحی 110 تا 220 ولت). 
از نظر حجم نیز بسیار کوچکند. در مقایسه قیمتی نیز نسبت به آداپتورهای ترانس القایی بسیار مقرون به صرفه ترند.

ارسال سیگنالهای ویدئویی یا تصاویر به مرکز کنترل

از آن جایی که طبق تعریف سیستم CCTV، دوربین ها در جاهای مختلف نصب می شوند پس لازم است تصاویر گرفته شده از محلی به محل دیگر انتقال داده شود.
فاصله بین دوربین و مرکز کنترل و نظارت در مجموعه های حفاظتی ممکن است از چند متر تا چندین کیلومتر بوده و این مسیر انتقال می تواند داخل ساختمان یا فضای باز یا هر محیط قابل تصویر دیگری باشد. به همین دلیل روش های مختلف و متعددی برای ارسال تصویر وجود دارد.
تصاویر می توانند به دو روش با سیم و بدون سیم انتقال پیدا کنند. اگر تصاویر رنگی ارسال می شود باید در اتخاب ابزار بسیار دقت شود زیرا سیگنال های رنگی نسبت به سیگنال های سیاه و سفید بسیار پیچیده و مستعد خرابی هستند.
تجهیزات مخابراتی از نوع با سیم طیف بسیار گسترده ای دارند که به مواردی از آن اشاره می شود.

کابل کوآکسیال RG

رایج ترین شیوه انتقال تصاویر استفاده از کابل کوآکسیال است.
استفاده از کابل RG59 از زمان استفاده دوربین های مدار بسته قدیمی تا به امروز ادامه دارد. این کابل ها قیمت ارزانی داشته و به شیوه مناسبی سیگنال های ویدئویی را بدون تلفات یا تلفات اندک انتقال می دهند.
امپدانس (impedance) الکتریکی این نوع کابل 75 اهم است و انطباق آن با امپدانس خروجی دوربین و نمایشگر این اطمینان را می دهد که تصاویر دچار خرابی نمی شوند.
این کابل ها بسته به نوع آن غلافی از جنس مس یا آلومینیوم دارند و هسته مرکزی آن برای انتقال سیگنال حداکثر تا مسافتی حدود 300 متر مناسبند. نرم ترین نوع این کابل RG59/U است که دارای انعطاف خوبی بوده و بیشترین مورد مصرف را دارد.

LAN – WAN – اینترانت – اینترنت

سیر تکاملی شبکه های کامپیوتری محلی (LAN) و نوع گسترده آن (WAN) و اینترانت و اینترنت باعث تحول اساسی در روش های ارسال تصاویر ویدئویی در قالب دیجیتالی شده و تاثیر استفاده از سیستم های ویدئویی در سیستم های حفاظتی را بیش از پیش پررنگ تر کرده است. با گسترش کامپیوترهای شخصی و در پی آن استفاده گسترده از شبکه های کامپیوتری، بسترهای مخابراتی تبدیل به رسانه ای مطمئن برای ارسال تصاویر ویدئویی شده اند.

روش های انتقال تصاویر که در قبل توضیح داده شد سیگنال های ویدئویی را به صورت زنده ارسال می کنند و برای بازتولید آنی تصاویر نیاز به پهنای باند 4.2 MHZ دارند. اما در این روش ها ارسال ویدئو غیر لحظه ای است و برخی از فعالیت های انجام شده در صحنه به دلیل عدم انتقال به موقع در مقصد مشاهده نمی شود.

در این روش دیجیتالی کردن و فشرده سازی ویدئو توسط فرستنده انجام می شود و پس از ارسال آن از طریق شبکه در مرکز کنترل به وسیله گیرنده از حالت فشرده خارج و باز تولید می گردد. کاربر میتواند میزان ارسال اطلاعات تصاویر را از حالت نزدیک به لحظه ای (Fps 15) تا ارسال کم سرعت (تعداد کمی فریم در هر ثانیه) تغییر دهد.

زوج تابیده شده CAT

در دهه 90 میلادی استفاده از زوج تابیده شده برای انتقال تصاویر رواج پیدا کرد.در این روش انتقال،در دوربین یک فرستنده و در نمایشگر یک گیرنده قرار می گیرد. این روش انتقال دارای مزایایی چون:

1. انتقال طولانی تر تصاویر
2. استفاده از سیم های ارزان
3. وجود سیم های تابیده در بعضی مکان ها به صورت پیش ساخته
4. ارزان بودن دستگاه فرستنده و گیرنده
5. حذف نویز الکتریکی بیشتر در زوج تابیده شده نسبت به کوآکسیال است.

در صورت انتخاب فرستنده و گیرنده مناسب می توان تصویر را تا بیش از 600 الی یک کیلومتر منتقل کرد.

ویدئو بالن VIDEO BALON

به مجموعه فرستنده و گیرنده تصویر توسط کابلهای زوج به هم تابیده ویدئو بالون نیز گفته می شود که در دو نوع بدون برق و با برق تولید و استفاده می شود. نوع با برق مسافت بیشتری ارسال تصویر دارد. اتصال آن بسیار ساده بوده و در جاهایی که مسافت انتقال تصویر زیاد باشد بسیار مقرون به صرفه است.

فیبر نوری

در دهه اخیر استفاده از فیبر نوریبه علت عملکرد خوب و امنیت بالای انتقال اطلاعات از طریق آن رشد چشم گیری پیدا کرده است و در بسیاری از مجموعه های حفاظتی که بهترین کیفیت و امنیت تصویر بالا مد نظر باشد از فیبر نوری استفاده می شود. این روش دارای مزیت هایی است که می توان به آن اشاره کرد.

1. انتقال تصاویر به مسافت های بسیار دور بدون از بین رفتن و تلفات ویژگی های رنگی
2. عایق بودن نسبت به اختلالات الکتریکی بیرونی ناشی از جو یا وسایل الکتریکی مجاور
3. پهنای باز بسیار زیاد که امکان ارسال همزمان چند سیگنال تصویری یا کنترلی یا صوتی را می دهد.
4. امکان عدم دسترسی به اطلاعات ارسالی توسط فیبر نوری – به همین دلیل امنیت بالایی دارد.به یک نکته مهم،باید توجه داشت و آن حساسیت بالای فیبرهای نوری به خمش و شرایط نصب آن است.به همین دلیل باید از افراد متخصص و ابزار مناسب و حرفه ای استفاده نمود تا بیشترین بهره حاصل شود.

تجهیزات مخابراتی بی سیم

در سیستم های تصویری آنالوگ ارسال لحظه ای تصویر به نمایشگر بدون کابل (بی سیم) و با استفاده از امواج رادیویی (RF) یا ارتباط مادون قرمز (IR) از نظر اقتصادی و بهره وری در صورت نزدیک بودن دوربین و نمایشگر به هم به صرفه تر است اما امنیت آن پایین بوده قابل نفوذ است.
در سیستم های ویدئویی دیجیتال امروزی که از مخابرات دیجیتال استفاده می کنند امکان مسیر دهی سیگنال های ویدئویی و کنترل به هر مرکز کنترل از راه دور از طریق شبکه های بی سیم (wi-fi) وجود دارد. در هر دو گونه سیستم های آنالوگ و دیجیتال به منظور جلوگیری از دسترسی افراد غیر مجاز امکان رمزگذاری و انتقال اطلاعات به روش های مختلف وجود دارد. سه کاربرد مهم مخابرات بی سیم در ایجاد سیستم های حفاظتی عبارتند از:

1. امکان گسترش سریع شبکه های ویدئویی با پوشش دهی مناسب.
2. ارسال تصویر از ساختمانی به ساختمان دیگر در حالی که فاصله آنها زیاد است.
3. برقراری ارتباط از دکل های روشنایی نصب شده در پارکینگ های با ساختمان مرکزی

فرکانس استاندارد برای مصارف غیر نظامی و تجاری در مخابرات بی سیم RF شامل بازه های 920MHZ و 4.2GHZ و 5.8GHZ است. لازم به ذکر است زمانی که امنیت بالا برای ارسال تصاویر مد نظر باشد از سیستم ارسال ویدئو به صورت مادون قرمز استفاده می شود.

کانکتورهای RF BNC

BNC، مخفف (bayonet Neill-Concelman) است. این کانکتور برای اتصال آنالوگ و دیجیتال کابلهای Coaxial استفاده می شود. از این کانکتور برای سیگنال های RF، سیگنال های آنالوگ و دیجیتال ویدئویی داخلی، آنتن های رادیوهای غیر حرفه ای و دستگاه های تست الکتریکی. BNC در دو مدل 50 و 75 اهم موجود میباشند.

نوع اصلی این کانکتور 50 اهم میباشد. از این کانکتور در فرکانس بالا به ترتیب 4 و 2 گیگا هرتز مورد استفاده قرار میگیرد. در زیر جدول خلاصه ای از مدل ها و نام های آنها با نوع کابل مورد استفاده هر مدل بیان شده است.

C: برای کابلهای  Coaxial مورد استفاده قرار میگیرد. این کانکتور مانند BNC به صورت قفلی میباشد و بر خلاف BNC ضد نفوذ هوا میباشد و حجم زیادی ندارد.

N: کانکتور فوق نیز برای کابلهای Coaxial مورد استفاده قرار میگیرد که تا بالاتر از فرکانس 1 گیگا هرتز عمل میکند که البته در مدل های امروزی قادر است تا 11 گیگا هرتز را حمل کند. این کانکتور در دو مدل 50 و 75 اهم موجود میباشد.

UHF: برای فرکانس بالای 30 مگا هرتز مورد استفاده بوده و برای عملکردهای رادار و رادیویی مورد استفاده میباشد.

TV Aerial Plug : این کانکتور مطابق استاندارد 2-169 IEC میباشد و به نام های (فیش آنتن هوایی) TV Aerial Plug یا (اتصال دهنده ی پال) PAL Connector خوانده میشود. از این اتصال دهنده برای اتصال تقویت کننده های آنتن به تلویزیون، آنتن به رادیو، دوربین های مدار بسته با کابل Coaxial استفاده میشود. این کانکتور در قدیم با کابل Coaxial برای انتقال سیگنال های VHF و UHF مورد استفاده قرار میگرفت که امروزه هم از آن استفاده میشود. 

Threaded Neill-Concelman) TNC): مدل دیگری از BNC میباشد که در آمپدانس 50 اهم تا فرکانس 11 گیگا هرتز کاربرد دارد که عملکرد آن نسبت به BNC در امواج ماکرو بهتر می باشد و در سال 1950 ساخته شده است.

RCA: از این وسیله جهت ارتباط صوتی و تصویری بین وسایل صوتی و تصویری همچون تلویزیون، ویدئو کاست، دستگاه دی وی دی و... استفاده میشود. این اتصال دهنده دارای کد رنگی مشخص و استانداردی میباشد که بیانگر اتصال مناسب آن در دو سر کابل ارتباط دهنده است.

F: کانکتوری که اکثر ما با آن سر و کله میزنیم ولی متاسفانه در مورد آن اطلاعات کافی نداریم. این کانکتور برای کابلهای تلویزیون و کابلهای مودم مورد استفاده است. این کانکتور معمولا با کابلهای Coaxial مدل RG – 59/U و RG – 6/U استفاده میشود. این کانکتور در سال 1950 توسط Eric Winston  اختراع شد. برای آمپدانس 75 اهم تا فرکانس 1 گیگا هرتز این نوع کانکتور مورد خوبی میباشد. این کانکتور به صورت پیچی متصل میشود.

نمایشگرهای تصویر

نمایشگرها (Monitors) به چند گروه اصلی تقسیم می شوند که عبارتند از:

1. سیاه و سفید (B/W)
2. رنگی (Color) 
3. CRT
4. LCD
5. پلاسمایی
6. صفحه نمایش کامپیوتر

تصور نادرست عمومی این است که لزوما با بزرگتر شدن ابعاد نمایشگرها وضوح تصویر و توانایی کنترل آنها افزایش می یابد اما شرط لازم وجود منبع تصویری با کیفیت و وضوح بالا توسط دوربین هاست.

طبیعی است که نمایشگرهای جدید دارای امکانات بیشتر و همچنین مصرف برق کمتر بوده و دارای وضوح و شفافیت بهتری در تصاویر ارائه شده هستند.
بسیاری از نمایشگرها به صورت پیش ساخته دارای بلندگو بوده و به آنها امکان پخش هم زمان صدا و تصویری دریافتی را می دهد.

سیستم های کنترل و ضبط تصاویر

1. سوئیچ های ویدئویی (Switcher): این دستگاه ها تصاویر دریافتی یک یا چند دوربین را به یک یا چند نمایشگر یا دستگاه ضبط کننده متصل می کنند. سوئیچرها به چهار دسته اصلی تقسیم می شوند:
2. سوئیچ ترتیبی (Sequential Switch) : دوربین ها به ترتیب و به طور خودکار توسط این سوئیچ به دستکاه های خروجی متصل می شوند.
3. کاربر با استفاده از سوئیچ برنامه پذیر می تواند چگونگی اتصال دوربین ها به دستگاه های خروجی را تنظیم کند. (Homing Switch)
4. سوئیچ هشدارگیر (Alarming Switch): دوربین هایی که پیام های هشدار دهنده از آنها ارسال می شود توسط این سوئیچ به دستگاه های خروجی متصل می شوند. در مجموعه های حفاظتی بزرگ برای کنترل دوربین ها و مدیریت حجم اطلاعات و پیام های ارسالی از سوئیچ های دارای پردازشگر داخلی و صفحه کلید (سوئیچ ماتریسی) استفاده می شود.

سوئیچ ماتریسی در سیستم های بزرگ حفاظتی مانند کنترل ترافیک و... می تواند از طریق پورت RS232 یا دیگر خطوط مخابراتی چند صد دوربین و مجموعه ای از نمایشگرها و ضبط کننده ها و یا چاپگرهای ویدئویی را پشتیبانی و مدیریت کند. تولید این نوع سوئیچ بیشتر برای یکپارچه سازی تجهیزات کنترلی است.

چهار بخش کننده یا (Quad)
برای نمایش هم زمان 4 دوربین یا بیشتر بر روی یک نمایشگر از کواد استفاده می شود. کوادها در تعداد کانال های 4 و 8 و 12 و 16 و 32 ساخته می شوند. کوادها دارای امکاناتی از قبیل نمایش یک دوربین یا نمایش هم زمان چند صفحه (4 تایی-9 تایی...) و نمایش تمام صفحه دوربین ها روی نمایشگر به صورت ترتیبی و زمان بندی یکسان را دارند. البته با امکانات جدیدی که به ضبط کننده های جدید اضافه شده دیگر استفاده از Quad منسوخ و بدون صرفه است.

مالتی پلکسرها (Multiplexer)
به طور عمومی کلمه Multplexer برای مواردی به کار می رود که بخواهیم چند سیگنال متفاوت را از یک کانال عبور دهیم، در سیستم های CCTV توسط مولتی پلکس چندین تصویر را برای نمایش یا ارسال با هم ترکیب می کنند. تفاوت اساسی آنها در این است که محدودیتی در نشان دادن هم زمان تصاویر ندارند. مالتی پلکسرها تصاویر دوربین ها را دریافت، ذخیره، فشرده سازی و سپس هم زمان آنها را بر روی یک صفحه نشان دهند.

دستگاههای ضبط کننده:
نظارت تصویری از سال 1950 میلادی در حالی که با استفاده از دوربین های تلویزیونی و نمایشگرها آغاز شد که هیچ راه حلی برای ضبط تصاویر وجود نداشت. یک کاربر نمی توانست بیش از 2 ساعت به صورت مستمر و مفید تصاویر زنده دوربین ها را نظاره نماید و باید جای خود را با کاربران دیگر عوض می کرد.
یکی دیگر از مشکلات با توجه به نبودن دستگاه ضبط تصاویر نداشتن اسناد و مدارک جهت ارائه به مراجع قانونی بود. از سال 1971 میلادی با ظهور ضبط کننده های ویدئویی ذخیره سازی تصاویر نیز آغاز شد.
در ابتدا تصاویر توسط (VCR (Video Casetle Recorder به صورت زنده ذخیره می شوند. حداکثر مدت ضبط 6 ساعت بود. زمانی که ذخیره سازی تصاویر برای مدت های طولانی تر اهمیت پیدا کرد از ضبط کننده های TL استفاده شد.
در سیستم TL پردازشگر ضبط کننده به شیوه پیوسته تصاویر را ضبط نمی کرد بلکه از آنها عکس فوری می گرفت و آنها را در کسری از ثانیه یا حتی چند ثانیه بعد نمایش داده و ضبط می کرد. با این کار ظرفیت ذخیره سازی تصاویر به چند صد ساعت افزیش پیدا می کرد.
در بعضی از مدل ها این مدت زمان به 1280 ساعت هم می رسید. علاوه بر این دیجیتالی بودن تصاویر ویدئویی این امکان را به دستگاه می داد تا آنها را به هر نقطه ای که کاربر بخواهد از طریق بستر مخابراتی انتقال دهد.
به طور کلی دستگاه های ضبط تصاویر VCR (ضبط روی نوار مغناطیسی) به دو دسته تقسیم می شوند:

1. دستگاه های VCR با ضبط زنده و 30 فریم در ثانیه
2. دستگاه های VCR با ضبط روش TL (دارای ضبط لحظه ای و فریم متغیر) (Time To Live)

(DVR (Digital Video Recorder

دستگاههای DVR نمونه پیشرفته تر ضبط کننده های VCR بوده که در آنها امکان ذخیره صدها هزار تصویر و چندین ساعت ویدئو در فرمت دیجیتال با استفاده از هارد دیسک و ریزپردازنده موجود در آنها وجود دارد.

استفاده گسترده و موفق از DVR ها به دلیل ارزان بودن حافظه های دیسک سخت (HDD) و پیشرفت های صورت گرفته در زمینه فشرده سازی تصویر به سرعت در حال گسترش است.

معمولا دستگاه های DVR در ظرفیت های 4-8-16-32 کانال تولید می شوند. یکی از ویژگی های مهم در DVR ها توانایی دسترسی سریع به یک فریم یا دوره زمانی در هر جای هارد دیسک است و فن آوری دیجیتال این امکان را فراهم آورده که بتوان از تصاویر ویدئویی بدون این که از کیفیت تصویر و نسخه ها کاسته شود، چندین نسخه تهیه کرد.

در DVR ها تمام امکانات مولتی پلکسر و کواد موجود بوده و ظرفیت هارد دیسک نیز قابل ارتقا می باشد.

علاوه بر آن امکاناتی نظیر اتصال به یک DVR دیگر-امکان قفل کردن دستگاه برای جلوگیری از دسترسی افراد غیر مجاز-مخفی کردن تصویر یک دوربین معین روی مانیتور-امکان اتصال به یک ضبط کننده لوح فشرده (CD-DVD Writer) برای ضبط یک قسمت ضبط شده – امکان ضبط در هنگام دریافت آلارم و یا چندین ثانیه قبل از آلارم- امکان ضبط تصاویر بعد از دریافت آلارم در محل جداگانه ای از هارد دیسک – کپی تصاویر و جستجوی تصاویر ضبط شده بر اساس تاریخ و زمان-امکان اضافه کردن تاریخ و زمان بر روی تصاویر در حال ضبط – امکان ضبط صدا توسط میکروفون به همراه تصویر را می توان بر روی یک DVR داشت

(NVR (Network Video Recorder

ضبط کننده هایی برای ضبط تصاویر ارسالی از دوربین های شبکه استفاده می شوند را NVR می نامند و معمولا تمام امکانات DVR در آنها وجود دارد و تفاوت آنها فقط در نحوه اتصال دوربین ها به آنهاست.

(HVR (HYBRID Video Recorder

در DVR های ترکیبی که به HVR معروفند امکان همزمان دوربین های آنالوگ و دیجیتال وجود دارد. در ورودی آنها هم سوکت BNC و هم سوکت شبکه تعبیه شده است و امکانات کاملی برای ضبط تصاویر به کاربر ارائه می دهند. طبیعی است که قیمت آنها نیز بالا خواهد بود.

DVR های کارتی یا (Capture Card)

کارت های تصویری به صوت PCI بوده و روی مادربورد کامپیوتر متصل می شوند. این کارت ها دارای ورودی و خروجی اتصال به دوربین به تعداد 4-8-16 یا 32 می باشند و معمولا بر روی آنها کانکتور IDE جهت اتصال هارد دیسک نیز وجود دارد.
تصاویر ارسالی از دوربین ها را می توان توسط ای کارت ها بر روی هارد کامپیوتر ذخیره و همچنین با نرم افزاری که همراع کارت فروخته می شود کار یک DVR کامل و کنترولر را روی سیستم کامپیوتر انجام داد.
لازم به ذکر است تا زمانی که کامپیوتر روشن باشد این کارت ها قابلیت ضبط تصاویر را خواهند داشت.

ویدئو روترها Video Router

این وسیله به عنوان نظم دهنده و هماهنگ کننده تصاویر ویدئویی در شبکه های CCTV که به طور گسترده و جداگانه نصب شده اند به کار می رود. مورد استفاده ویدئو روتر بیشتر در دوربین های شبکه (LAN Camera) بوده و امکان اتصال و نظم دادن انواع دوربین های شبکه و DVR ها و NVR ها و کامپیوترها نیز توسط این دستگاه وجود دارد.
ویدئو روترها برای ارسال اطلاعات از طریق شبکه اینترنت استفاده می کنند و در صورت وجود بستر مخابراتی مناسب قابل استفاده اند.

روش انتقال تصاویر بر روی اینترنت

انتقال تصاویر بر روی اینترنت: گاهی اوقات لازم است که تصاویر دوربین مدار بسته خود را بر روی اینترنت نیز داشته باشیم.
در این صورت امکان کنترل و نظارت را در هر مکانی چه در فاصله 100 کیلومتری یا در فاصله نزدیک خواهیم داشت.برای این کار باید راهی را پیدا کنیم که بتوانیم تصاویر را در اینترنت share کرده و از هر نقطه دلخواه مشاهده و نظارت بر محل داشته باشیم.

برای این کار دو روش مرسوم بوده و مورد توجه همگان است:

1. از کارت DVR موجود در کامپیوتر استفاده می شود.
2. از دستگاه DVR جداگانه استفاده می شود.

در حات اول انتقال تصویر راحت بوده و در کمترین زمان ممکن صورت می پذیرد زیرا وجود کامپیوتر و ارتباط آن با اینترنت با توجه به پیشرفت های نرم افزاری بسیار آسان است.
در حالت دوم در زمانی که از دستگاه DVR استفاده می شود و همچنین جهت ارسال و انتقال تصویر دوربین های مدار بسته  مایل به حذف کامپیوتر باشیم نحوه کار کمی متفاوت خواهد بود. سه روش برای اینکار وجود دارد:

روش اول: با استفاده از آی پی ثابت (IP STATIC or VALID)

برای اجرایی کردن انتقال تصاویر توسط DVR شما نیاز به یک خط اینترنت ADSL با سرعت مناسب برای انتقال هر چند تعداد تصویر می باشید و همچنین جهت معتبر بودن این انتقال و دسترسی سریع به تصاویر نیاز به یک شناسه معتبر که همان IP Valid می باشد را دارید.
پس از تنظیم IP دستگاه DVR که ما آن را به طور پیش فرض 192.168.1.10 در نظر می گیریم باید دستگاه ADSL را جهت ارتباط با دستگاه DVR و دریلفت و ارسال اطلاعات آن به روی اینترنت تنظیم کنیم.
مودم ADSL را با کابل شبکه به کامپیوتر وصل کرده و ارتباط مودم باید از DVR قطع باشد.
حال IP Valid مودم را در صفحه اینترنت اکسپلورر وارد می کنیم تا صفحه تنظیمات مودم نمایان شود.
پس از ورود به صفحه تنظیمات مودم باید به دنبال گزینه ای به نام NAT بگردید.
در زیر مجموعه این گزینه پس از کلیک چند گزینه دیگر دیده می شود که یکی از آنها DMZ می باشد.
بعد از انتخاب گزینه DMZ صفحه ای باز می شود که در آن یک کادر خالی برای وارد نمودن IP وجود دارد.
در این مرحله شما باید IP دستگاه DVR را که به طور پیش فرض 192.168.1.10 می باشد را در این کادر وارد نموده و پس از ذخیره کردن تنظیمات (save) از قسمت تنظیمات مودم خارج شوید.
وظیفه این بخش و یا همان DMZ این است که کلیه اطلاعات با IP تعریف شده در کادر DMZ را به IP Valid تعیین شده که قبلا از طریق سرویس دهنده اینترنت دریافت گردیده ارسال نماید.یعنی هر شخص از هر نقطه ای فقط با وارد کردن IP Valid (شناسه معتبر) مستقیما به IP تعریف شده در بخش DMZ (که همان اطلاعات دستگاه DVR و تصاویر دوربین مدار بسته) است ارجاع داده می شود. بدین صورت تصاویر دوربین های شما از هر نقطه دلخواه قابل دیدن است.
توجه داشته باشید که باید پورتهای انتقال را نیز مطابق با پورتهای DVR در قسمت تنظیم کنید.
در قسمت port forwarding باید پورتهای TCP PORT – HTTP PORT – Mobile PORT باید مطابق با مقاذیر ثبت شده در DVR تنظیم شود. در غیر اینصورت تصاویر قابل رویت نخواهد بود.

روش دوم: استفاده از شرکتهای ارایه دهنده خدمات DNS

در این حالت احتیاجی به آی پی ثابت نیست و میتوان از خدماتی که سایت های موسوم به DNS ارائه میدهند استفاده کرد. باید توجه داشت که بعضی از این سایتها برای پشتیبانی درخواست پرداخت وجه کرده و تعدادی نیز به صورت رایگان ارائه خدمات می کنند.

نکته مهم این است که امنیت تصاویر در این حالت نسبت به حالت اول پایینتر است.

برای ارتباط با این سایتها و دیدن تصاویر احتیاج به تنظیماتی نظیر آنچه در آی پی ثابت انجام شد بر روی مودم خود دارید.

برخی از این سایتها برنامه هایی را برای شما ارسال می کنند تا با نصب آنها در سیستم خود اجازه بعضی تغییرات به آنها داده شود تا بتوانند تصاویر درخواستی را به شما نشان دهند.

روش تتظیمات آی پی دستگاه DVR‌ برای انتقال تصویر روی موبایل

نحوه تنظیمات IP address and ports mapping in the router

1.Set DVR IP address,TCP port,HTTP port and Mobile port.

آدرسهای IP , Gateway , TCP port , HTTP port را در DVR تنظیم کنید.

آدرس موبایل مانیتور را نیز فعال کرده و تنظیم کنید: Set Mobile Monitor port,see below picture

2.find your router ip address and visit it,then go to DMZ to input DVR IP address,see picture as below

با وارد کردن آدرس مودم یا روتر خود در قسمت اینترنت بار به قسمت تنظیمات آن وارد شده و به گزینه نات مراجعه کنید.
در زیر مجموعه گزینه نات به قسمت دی ام زد وارد شده و آدرس آی پی دی وی آر را در کادر موجود در آن وارد کنید.
در قسمت پورت فورواردینگ نیز آدرسهای پورتها را وارد کرده سپس ذخیره کنید. در آخر دی وی آر را به شبکه وصل کنید.
برای دیدن تصاویر کافیست پس از وارد کردن آدرس آی پی استاتیک خود از( : ) و سپس شماره پورت ورودی استفاده کنید.

مانند: 86.112.43.134:34567

3. set IP address and ports mapping as below picture

با این جزوه دوربین مداربسته شما میتوانید با روشهای نصب دوربین های تحت شبکه آشنا شوید و آشنایی پایه ای برای کار نصب بدست آورید. جزوه آموزش نصب دوربین مداربسته تحت شبکه برای کارآموزان و هنرآموزان و استفاده آموزشگاهها بسیار مفید است.